De enige contrafacten van wat luchtiger aard die ik heb aangetroffen, zijn afkomstig van Jan Harmensz. Krul (ca. 1601-1646), Amsterdams toneelschrijver, emblematist en lieddichter. Hij heeft de melodie van 'Doen Daphne' tenminste tweemaal gebruikt. In zijn toneelstuk Alcip en Amarils heffen omstanders een loflied aan op Alcip, die zojuist, incognito, een gevreesde Spaanse ridder heeft verslagen: 'Wy danken u, ô hooghe Goon/ En eeren met vreught dees vrolicken dagh/ En wenschen u seghen dien Helt tot een loon/ Wiens kraght dat de maght van Godt Mars niet ontsagh (…)'.

Over zijn minnerijmen schreef Krul: [ze zullen] 'de verliefde herten, in de swaermoedige toevallen van liefdens tegenheden, dienen kunnen tot vermaek, als zijnde geneesmiddelen tot zoodanige ziekte; gelijkwezende alzulke, die niet en kunnen gezond werden ten zy met toedieninge van vergif zelfs, doch wel gematigt en gebruykt; zijnde dan de minne-siekte zoodanig, dat-ze met minne-rijmen, en gesangen, kan verlustigt werden; heb ik te dien eynde deze mijne Zang-rijmen in de Wereld gebracht (…)'. Een voorbeeld van zo'n 'geneesmiddel' is het volgende lied. Met Starters origineel heeft het de situatie gemeen: de minnaar spreekt het meisje toe dat van hem 'vliedt'. Maar bij Krul heeft de minnaar er snel genoeg van: